Klocki dla dzieci to ponadczasowa zabawka łącząca pokolenia. Ich magia polega na tym, że dostarcza rozrywki na długie godziny, a efekty zabawy - w postaci budowli i konstrukcji - wywołują uśmiech na twarzy. Zabawa klockami ma też niebagatelny wpływ na rozwój dziecka: umysłowy, poznawczy, motoryczny i emocjonalny.

Już w wieku niemowlęcym dziecko chętnie manipuluje klockami – czytamy w podręczniku M. Żebrowskiej „Psychologia rozwojowa dzieci i młodzieży” Maluch dotyka przedmiotów, ogląda je, ściska, bierze do buzi, ćwiczy chwyt. Kupując klocki dla niemowlaka warto więc zwrócić uwagę na ich jakość i bezpieczeństwo. Tak, aby nie były twarde i ciężkie. 

Przenoszenie lub przewożenie klocków dla dzieci z miejsca na miejsce, przesypywanie klocków i przekładanie – tego typu czynności dostarczają wiele radości dzieciom, które skończyły roczek. Już 1,5 roczne dzieci chętnie próbuje budować wieże i pociągi, a więc układać klocki pionowo i poziomo. „W 2 roku życia wzrasta precyzja ruchów wykonywanych palcami rąk” – podaje „Psychologia rozwojowa dzieci i młodzieży”, tłumacząc, że dzięki coraz lepszej koordynacji wzrokowo-ruchowej dziecko potrafi ustawiać jeden klocek na drugim i budować coraz wyższe wieże. Zaczynają się początki zabaw konstrukcyjnych, tworzenie własnych dzieł. Klocki służą do budowania wieży, ale też szeregowania, układanie ich w rzędach, tworzenia pociągów, domów, zamków, fortec, bloków. Im dziecko starsze, tym bardziej skomplikowane, różnorodne i złożone konstrukcje. W wieku przedszkolnym zabaw konstrukcyjnych jest coraz więcej. 3-letni przedszkolak umie powiedzieć, co zamierza zbudować, jakie dzieło chce wykonać, ale nie umie sobie jeszcze wyobrazić czy też dokładnie zaplanować całej konstrukcji, zanim ona powstanie. Starsze dzieci budują konstrukcje dwuwymiarowe i trójwymiarowe. Ich dzieła są coraz bardziej przemyślane i zaplanowane.

Zalety zabawy klockami – na co mają wpływ?

Na czym polega ponadczasowość klocków dla dzieci? Dlaczego warto je kupować? Lista argumentów jest długa. Oto niektóre z nich

  • Ćwiczenie ruchów rąk i doskonalenie motoryki całego ciała
  • Rozwijanie spostrzegawczości i ciekawości
  • Ćwiczenie koncentracji, rozwój uwagi
  • Kształcenie myślenia i wyobraźni twórczej
  • Pole do rozwoju kreatywności i pomysłowości
  • Ćwiczenie dokładności i precyzji – od niej zależy, jak będzie wyglądać budowla, czy klocki się utrzymają itd.
  • Nauka planowania, tworzenia strategii
  • Trening cierpliwości, wytrwałości, systematyczności, konsekwentnego doprowadzania zadania do końca, pokonywania przeszkód i podejmowania kolejnych prób
  • Nauka wyciągania wniosków na przyszłość i myślenia analitycznego
  • Poznawanie prawa przyczyny i skutku
  • Zdobywanie wiedzy i nauka np. kolorów, kształtów, literek
  • Wsparcie dla rozwoju mowy
  • Nauka współpracy z innymi dziećmi, funkcjonowania w grupie
  • Przyjemna zabawa, integrująca pokolenia, rodzeństwo, rówieśników

Klocki a osobowość dziecka

Warto zwrócić uwagę, jak dziecko się bawi klockami i w jaki sposób realizuje obrany wcześniej cel. Jak czytamy w „Psychologia rozwojowa…”, obserwując dziecko podczas zabawy możemy dowiedzieć się więcej o jego osobowości i cechach charakteru. Z pozoru proste zajęcie, jakim jest budowanie konstrukcji może wiele powiedzieć na temat tego, czy nasza pociecha jest cierpliwa, wytrwała, czy może reaguje gwałtownie i niecierpliwie; czy chętnie szuka nowych rozwiązań, jest otwarta na nowości czy może woli trzymać się cały czas tego samego schematu. Warto zachęcać i mobilizować pociechę do konsekwencji i doprowadzenia zadania do końca, mimo napotykanych przeszkód. Zabawa powinna być impulsem do rozwoju kreatywności. To okazja, żeby wykazać się inicjatywą i zrealizować swoje pomysły.

Klocki dla dzieci a koncentracja

Klocki – poza tradycyjnym przeznaczeniem i wykorzystaniem w zabawach konstrukcyjnych - można też użyć w innych zabawach, wzmacniających pamięć i koncentrację. Na przykład układamy na podłodze rząd kilku/kilkunastu klocków. Dziecko zapamiętuje kolejność, zamyka oczy, a rodzic w tym czasie chowa jakiś element albo zmienia ułożenie wybranych klocków. Zadaniem dziecka jest uchwycenie różnicy. Innym pomysłem może być stworzenie przez rodzica jakiegoś układu z klocków, które dziecko zapamięta, a po zburzeniu go – próbuje samodzielnie odwzorować.

Komentarze (0)

Brak komentarzy w tym momencie.

Nowy komentarz