Zosia, Ernest i ktoś jeszcze

Zosia i Ernest to rodzeństwo, jakich wiele – bawią się, psocą, a czasem kłócą. Tymczasem w rodzinie dzieje się coś dziwnego. Znika mama, a tata bez przerwy telefonuje i nie ma dla nich czasu. Na szczęście wszystko się szybko wyjaśnia, a w dodatku pojawia się KTOŚ jeszcze...
Teraz Ernesta czeka prawdziwe wyzwanie – musi nauczyć się szanowania uczuć innych osób i niełatwej sztuki panowania nad emocjami. A przecież to strasznie trudne, kiedy jest się dzieckiem!
Wesołe opowiadania pogodnie i z humorem pokazują różne strony życia typowej rodziny: rywalizację i zabawy rodzeństwa, wyprawę do lasu czy atak osy (a może ospy?).

„Kilka dni temu w przedszkolu prowadziliśmy z dziećmi rozmowę na temat rodzeństwa. Jedna z dziewczynek stwierdziła, że razem z bratem chcieliby jeszcze mieć siostrę i brata, ale mama nie była zbyt zachwycona tym pomysłem.

Niedługo później czytałam książkę Elżbiety Pałasz przeznaczoną dla przedszkolaków pt. Zosia, Ernest i ktoś jeszcze i przypomniałam sobie tę sytuację, gdyż w rodzinie Zosi i Ernesta mama również powtarzała, zawsze kiedy dzieci urządzały kolejną awanturę, że współczuje rodzicom, którzy mają więcej dzieci, ale w niedługim czasie i u nich pojawił się ktoś jeszcze.

Zosia, Ernest i ktoś jeszcze to fantastyczna książka opowiadająca o rodzinie z dwójką, a jak się wkrótce okaże z trójką dzieci. Zosia jest starsza, niedługo idzie do zerówki, dlatego rządzi i wymyśla zabawy. Ernest, młodszy brat, musi sobie poradzić z tym, że jest młodszy, a do tego rodzi się Jaś, który zajmuje czas i uwagę mamy. Książka o Zosi i Erneście wypełniona jest codziennymi, zwykłymi wydarzeniami wpisanymi w życie rodzinne. Przeczytamy więc opowiadania o pobycie mamy w szpitalu i wielkiej tęsknocie za nią, o kłótniach rodzeństwa, ale i fantastycznych zabawach, o odwiedzinach pomysłowej Mariolki, o chęci bycia dorosłym, o ospie, o przyjaźni, złości i wiele, wiele innych.

Zaletą tej książki są krótkie i proste opowiadania. Każde z nich opisuje małe wielkie przygody i charakteryzuje się niezwykłym poczuciem humoru.

Wszystkie historie są napisane z perspektywy dzieci, przedstawiają ich punkt widzenia, a także wyraziste emocje jakie towarzyszą różnym sytuacjom w życiu rodzinnym, które nam dorosłym wydają się zwykłe, żeby nie powiedzieć błahe, a dla dzieci urastają do rangi wielkich wydarzeń. Z mojej perspektywy niezwykle ważne jest, że autorka pozwala swoim dziecięcym bohaterom na przeżywanie ich emocji i opisuje je z największym szacunkiem.

Dzięki opowiadaniom o Zosi i Erneście przedszkolaki mogą przeżyć fantastyczne przygody, a zarazem przepracować swoje emocje, które niejednokrotnie będą tożsame z emocjami przeżywanymi przez małych bohaterów w książce.

W prosty, przystępny, a zarazem zabawny sposób autorka pokazuje blaski i cienie posiadania rodzeństwa. Z jednej strony kłótnie i awantury, które są nieodłącznym, aczkolwiek przykrym elementem życia w rodzinie, a z drugiej wspaniałe psoty i harce, radość z posiadania towarzysza zabaw, wspólne radosne spędzanie czasu.

Jestem wielką fanką twórczości Astrid Lindgren, a książka Elżbiety Pałasz przypomina mi styl tej genialnej szwedzkiej pisarki. Jeśli lubicie prozę Astrid Lindgren, sięgnijcie po książkę Zosia, Ernest i ktoś jeszcze, a gwarantuję, że zaprzyjaźnicie się z jej małymi bohaterami! Polecam.”.

www.ksiazkowelove.wordpress.com

Dla dzieci w wieku 3+